ساعت ۹:۳۰ است.سرکارم.هیچ فاکتوری ثپت نکرده ام.اصلا مفید نبودم.اینجا هستم ولی نیستم توی آسمان هم نیستم معلوم نیست کجا هستم.می نویسم تا رها شم و پیدا شوم.به خودم می گویم نوشته های که باید قسمتشان سطل آشغال می شد حالا منتشر می شوند.می نویسم منتشر می کنم تا یادم نرود من باید سر جایم بمانم چون این یک خیانت است به خودم.منی که مفیدتر از اینها هستم اما اسیر می شوم.باید پایبند بمانم به نوشتن برنامه های روزمره،صفحات صبحگاهی و آزاد نویسی.ای انسانها بدانید من راه نجات و آزادی دارم اما به خودم خیانت می کنم.من باید تحت درمان قرار بگیرم و یاد بگیرم به خودم وفادار بمانم.درود به تمام انسانهای که در این مسیر مرا کمک می کنند.